In Het
Weefhuis zal zaterdag en zondag 26 en 27 oktober de expositie zijn van Marja
Gerritsen en Mique Huijbregts. Er worden kunstwerken tentoongesteld die niet in
een woord te vatten zijn. De werken van Gerritsen omschrijft zij zelf als
beschilderde kleurrijke doeken en fotografisch gemengde technieken. Het werk
van Mique Huijbregts is een combinatie van textielkunst en ‘object-art’ van
natuurlijke materialen, fotografie en mixed media.
Marja Gerritsen toont de verstrijkende
tijd in alle kleuren, vormen en materialen, de inhoud van het leven binnenin en
buitenom. Zij wil zichtbaar maken wat onzichtbaar lijkt, wat geweest is en wat
her-gevormd wordt. De titel en het thema van deze expositie is: De tijd
verstrijkt, het licht verandert. Voor deze expositie is een selectie gemaakt
uit een periode van 5 jaar.
Mique Huijbregts graaft naar betekenissen
en speurt in eigen innerlijk naar wat vorm gegeven wil worden. De
vergankelijkheid van de natuur en het leven. De spanning, licht en donker, en
ook de kwetsbare uitbundigheid in Kenia. Het overkoepelende thema voor haar is
nu graven naar betekenissen. Met nog als onderliggende terugkerende elementen:
de natuur hier en in Kenia en verleden en heden van haar familie.
Marja
Gerritsen (Amsterdam,1955) woont en werkt in
Wormer. Zij werkt veel naar ervaringen, die, wat je noemt, de innerlijkheid
laten zien. De inhoud is voor haar belangrijk, verf, fotografie, krijt, olie-
en acrylverf zijn de dragers van het verhaal. Nu heeft zij een nieuwe techniek
gebruikt, die goed de verschillende dimensies in haar ideeënwereld kan tonen.
Werken gemaakt of ontstaan op het Franse
platteland, in haar atelier, in de polder, in het hoofd. De titels van de
schilderijen, op een rij gezet, verklappen enigszins de inhoud. De grens van de
tijd, waarop zij staat. Aan de ene kant is die lijn lang – het verleden, aan de
andere kant kort – toekomst.
“Dat geheel druk ik uit op allerlei
manieren. Schijnbaar aquarellen, zijn dan toch olieverfjes of acryl. Doeken en
hout, ook bewerkt met spijkers en schuurpapier en niet alleen met de kwast.
Zachte toetsen van een smeuïge verf; iets één kleur willen laten; ‘doucement’
en transparant en dan een tekst zo af en toe. Het landschap van het innerlijk
en het werkelijk waarneembare; oog naar binnen, oog naar buiten. Het is een
spel, om erachter te komen hoe je die dimensies toont. Tekst op schilderijen
kan het geheel ondersteunen of prikkelen.”
Een groot deel van haar werk, waarin zij
naar kloppende beelden zoekt is ontstaan door experimenten. Er is altijd
figuratie in haar werk. Zeker bij de laatste ‘schilderijen’ is dat duidelijk
zichtbaar. Een zekere mate van poëzie is haar niet vreemd. In haar werk komen
regelmatig dramatische gedichten, grappige en romantische teksten, onduidelijk
geschreven, voor. Vooral de laatste werken laten zien welke wandeling ze in
gedachten op papier maakt.
De gemengde technieken, gebruikt in haar
recentere werk zijn nog in ontwikkeling. Ze heeft iets aangeraakt en deels
gevonden om mee verder te werken en haar eeuwig thema vorm te geven.
Mique
Huijbregts “Ik ben altijd erg nieuwsgierig geweest
naar de natuur. Veel verzameld, geordend, wat mee gespeeld. In de loop van mijn
leven hield ik me bezig met plantaardige vormgeving, landart, vindkunst, arte
pauvre, fotografie en wat dies meer zij.
Pas toen eindeloos veel textiel van mijn
moeders huis naar het mijne verhuisde, ben ik me in textielkunst gaan
verdiepen. Niet alleen omdat ik er veel van heb, maar omdat textiel een
prachtig materiaal is om vergankelijkheid, kwetsbaarheid, tastbaarheid,
schaduw- en achterkanten vorm te geven.
De laatste jaren heb ik vooral kleine
voorwerpen gemaakt. Naast veel drukte had ik het nodig om te kunnen blijven
spelen en fantaseren.
Ik ben er nu aan toe om groter en
intensiever, ook met mixed media, te gaan werken. Ik heb een tijd gedacht me
natuurdesigner te noemen, hoewel de natuur de Leermeester is van alle vormen,
patronen, kleuren en structuren. Dus een bescheiden opstelling past.
Ik ben gelukkig met het overkoepelende
thema van nu: graven naar betekenissen. Misschien past die op al mijn werk. De
twee sub-thema’s van deze tentoonstelling zijn: sporen (van verval) in de
natuur hier en in Kenia en verleden en heden van mijn familie. “
